بداهه ای برای سیل لرستان

ما نمردیم چون نمی ترسیم
ریخت سقف و ستون نمی ترسیم

شد اگر روزگار ما مثل
لاله ی واژگون, نمی ترسیم

کوه اگر جای سیل بفرستد
آتشی از درون نمی ترسیم

گونه مان سرخ مانده با سیلی
دیگر از سیل خون نمی ترسیم

سفره مان گرچه خالی از نان است
از صدای کلون نمی ترسیم

گرچه این قصه ی جدیدی نیست
از ازل تا کنون نمی ترسیم

عشق تنها قرار ما لرهاست
هرگز از این جنون نمی ترسیم

عبدالحسین انصاری