تقدیر

بگذار در این گوشه ی ویرانه بمانیم
ما خانه نداریم که در خانه بمانیم

دیدیم بجز داغ در این سینه نمانده ست
گفتیم بسوزیم که پروانه بمانیم

گنجشک رها در قفس توری وهمیم
تقدیر همین است که بی دانه بمانیم

از عقل بداندیشِ پریشان گله دارم
چون آمد و نگذاشت که دیوانه بمانیم

تابوت من است این سر از دار بریده
ما زنده نبودیم که بر شانه بمانیم

بیدار نکن خواب بدآورده ی ما را
بگذار در این پیله ی افسانه بمانیم

عبدالحسین انصاری